त्वत्तोsस्य सम्भवलयावपि मातरद्य ।
शक्तिश्च तेsस्य करणे विततप्रभावा ।
ज्ञाताsधुना सकललोकमयीति नूनम् ।। 5- विस्तार्य सर्वमखिलं सदसद्विकारं ।
सन्दर्शयस्यविकलं पुरुषाय काले ।
तत्त्वैश्च षोडशभिरेव च सप्तभिश्च ।
भासीन्द्रजालमिव न: किल रंजनाय ।। 6- न त्वामृते किमपि वस्तुगतं विभाति ।
व्याप्यैव सर्वमखिलं त्वमवस्थिताsसि ।
शक्तिं विना व्यवहृतो पुरुषोsप्यशक्तो ।
बम्भण्यते जननि बुद्धिमता जनेन ।।
स्वैस्तेजसा च सकलं प्रकटीकरोषि ।
अस्त्येव देवि तरसा किल कल्पकाले ।
को वेद देवि चरितं तव वैभवस्य ।। 8- त्राता वयं जननि ते मधुकैटभाभ्यां ।
लोकाश्च ते सुवितता: खलु दर्शिता वै ।
नीता: सुखस्य भवने परमां च कोटिं ।
यद्दर्शनं तव भवानि महाप्रभावम् ।।
कोsन्यो हि वेत्ति चरितं तव दुर्विभाव्यम् ।
कानीह सन्ति भुवनानि महाप्रभावे ।
ह्यस्मिन्भवानि रचिते रचनाकलापे ।। 10- अस्माभिरत्र भुवे हरिरन्य एव ।
दृष्ट: शिव: कमलज: प्रथितप्रभाव: ।
अन्येषु देवि भुवनेषु न सन्ति किं ते ।
किं विद्य देवि विततं तव सुप्रभावम् ।।
चित्ते सदा वसतु रूपमिदं तवैतत् ।
नामापि वक्त्रकुहरे सततं तवैव ।
संदर्शनं तव पदाम्बुजयो: सदैव ।। 12- भृत्योsयमस्ति सततं मयि भावनीयं ।
त्वां स्वामिनीति मनसा ननु चिन्तयामि ।
एषाssवयोरविरता किल देवि भूया- ।
द्वयाप्ति: सदैव जननीसुतयोरिवार्ये ।।
सर्वज्ञता परिसमाप्तिनितान्तभूमि: ।
किं पामरेण जगदम्ब निवेदनीयं ।
यद्युक्तमाचर भवानि तवेंगितं स्यात् ।। 14- ब्रह्मा सृजत्यवति विष्णुरुमापतिश्च ।
संहारकारक इयं तु जने प्रसिद्धि: ।
किं सत्यमेतदपि देवि तवेच्छया वै ।
कर्तुं क्षमा वयमजे तव शक्तियुक्ता: ।।
आधारशक्तिरखिलं तव वै बिभर्ति ।
सूर्योsपि भाति वरदे प्रभया युतस्ते ।
त्वं सर्वमेतदखिलं विरजा विभासि ।। 16- ब्रह्माsहमीश्वरवर: किल ते प्रभावा-।
त्सर्वे वयं जनियुता न यदा तु नित्या: ।
केsन्ये सुरा: शतमखप्रमुखाश्च नित्या ।
नित्या त्वमेव जननी प्रकृति: पुराणा ।।
जानेsहमद्य तव सन्निधिग: सदैव ।
नोचेदहं विभुरनादिरनीह ईशो ।
विश्वात्मधीरति तम:प्रक्रति: सदैव ।। 18- विद्या त्वमेव ननु बुद्धिमतां नराणां ।
शक्तिस्त्वमेव किल शक्तिमतां सदैव ।
त्वं कीर्तिकान्तिकमलामलतुष्टिरूपा ।
मुक्तिप्रदा विरतिरेव मनुष्यलोके ।।
स्वाहा स्वधा भगवती सगुणार्धमात्रा ।
आम्नाय एव विहितो निगमो भवत्या ।
संजीवनाय सततं सुरपूर्वजानाम् ।।
20- मोक्षार्थमेव रचयस्यखिलं प्रपंचं ।
तेषां गता: खलु यतो ननु जीवभाम् ।
अंशा अनादिनिधनस्य किलानघस्य ।
पूर्णार्णवस्य वितता हि यथा तरंगा: ।।
त्वं संहरस्यखिलमेतदिति प्रसिद्धम् ।
नाट्यं नटेन रचितं वितथेsन्तरंगे ।
कार्ये कृते विरमसे प्रथितप्रभावा ।। 22- त्राता त्वमेव मम मोहमयाद्भवाब्धे- ।
स्त्वामम्बिके सततमेमि महार्तिदे च ।
रागादिभिर्विरचिते वितथे किलान्ते ।
मामेव पाहि बहुदु:खकरे च काले ।।
सदा ज्ञानप्रकाशं मे देहि सर्वार्थदे शिवे ।। ।। इति श्रीमद्देवीभागवते महापुराणे तृतीयस्कन्धे विष्णुना कृतं देवीस्तोत्रं ।।